Uyanacakmışım gibi Şiiri - Gencay Coşkun

Rüzgarlarda savrulan
Çok kayıp
Duygularım oldu
Ardımdan gülenler vardı
Yanımda ağlarlardı
Ruhum kirlenmişti
Sahte gülüşlerle
Yıkanmak lazımdı
Beyaz mermerler üzerinde
Soğuk sularda
Yürümek lazımdı
İnce patikalarda

Evren en büyük
Hapishaneydi
Anlayan yoktu

Ceviz dalından kopuyordu
Toprağa düşüyordu
Kaçak bir hayat başlıyordu
İnce bir fırtınada, yağmurda

Sınırlı, kısıtlı
Kara parçalarına
Hasretlik yoruyordu
Nede olsa
Dönüşlerimiz hep onaydı
Geldiğimiz gibi
Gitmek olacaktı elbet

Her yerde bir hayat
Yaşanırdı
Birbirinden ayrı
Özünde hep birlikteydi
Aralarda yollar sınırlar vardı
Hissetmemek mümkün değildi
Yürümek lazımdı
İnce patikalarda
Basmamak lazımdı
Karınca yuvalarına
Ufaktan bir ıslık
Sızım sızım sızlayan dudaklarımda
Vakti geldiğinde
Devrilecektim gövdemin üstüne
Asla yan gömülmek istemezdim
Sanki hemen uyanacakmışım gibi…