Uyan Artık Yiğidim Şiiri - Hikmet Baştan 2

Cennet gibi bir yerden mihnet yurduna indik
Hisse alıp maziden davranmalısın şimdik
Sonsuzluğa talipsin sen değeri bilindik
Her şey eğilir iken sen durmalısın dimdik

İnsanlığın Adem’den sana imtiyaz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Büyümek için bekle, arayacaksın dünü
Helal yolda emekle, hele yaşa bugünü
Olmazı istemekle, bulmazsın namümkünü
Neden niçin demekle, çekme hiç gam yükünü

Dünyanın tasasından geriye maraz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Dünya kafire bayram, mümine ibadetgah
Boğazdan geçen haram, ağızdan çıkan günah,
Rüşvetin adı ikram, gıybetin hükmü mübah
Masiva oldu meram, nefse çıkar her cenah

Düşünceler bulandı, gönülde araz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Hakkın halis kuludur, melekler onu kutlar
Kalbin içi uludur, yıkılsın bütün putlar
Gözyaşıyla doludur, hüzün yüklü bulutlar
Özlem firak yoludur, bitiverir umutlar

Müjde verenler gitti, son deme ikaz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Şarkı türkü işitti, ezanı işitmedi
Ömür boşa yitti, kibir gurur yitmedi
Yaşlı genç kabre gitti, bir secdeye gitmedi
Sohbet muhabbet bitti, dedikodu bitmedi

Herkes söyleyiverdi kürsüde vaaz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Gidişini dert eder, hasret dolu bakışlar
Ayrılıktan bahseder, bütün ağıt yakışlar
Kimi aşk kimi keder, allı güllü nakışlar
Geleceğim bekle der, varır bahara kışlar

Kış geçti bahar bitti, mevsimlerden yaz kaldı.
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Ömrümüz yazboz duvar, kaderdir kalemimiz
Gönülden yakar yalvar, bitecek elemimiz
O Rahmandan ümitvar, cennettir özlemimiz
Gözlerde yağmur var, hazandır son demimiz

Garip bülbüle figan, gonca güle naz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Hayat dolu bilmece, cevabı her defterde
Gün battı oldu gece, çekildi kara perde
Ayrılık hece hece, okunuyor dillerde
Yatsı kaldı sadece, duyulacak her yerde

Makamlar bitiverdi, sadece hicaz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Baylara bayanlara, gençlik bir anlık tattı
Ecel anlayanlara, saçları beyazlattı
İhtiyarlayanlara, acizlik geldi çattı
Gün be gün sayanlara, ufukta güneş battı

Ömür sermayesi tükendi az biraz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı

Doğduğunda ağladın, ailen gülüyordu
Konuldu senin adın, dilden dökülüyordu
Yürekleri dağladın, bedenin ölüyordu
Geride erkek kadın, mirası bölüyordu

Namazsız ezan geçti, ezansız namaz kaldı
Uyan artık yiğidim; gün doğacak az kaldı