Daha doğmadan yazılmıştı insanlığın yazgısı
Ana rahmindeyken başladı, acımasız bencillik
Kanıyla beslendi, gelişti suyunu çekerek anasının
Doğarken ağladı, acıyla kapıda tanıştı insanlık...
Çıktı sokağa, düştü yere, ağladı acıyla çocuk
Müşfik bir el aradı gözleri, eline uzanacak
Üşüyen korkusunu, sarıp sarmalayacak kucak
Hep böyle oldu sığınma duygusu, değişmedi...
Küçükken bulundu her zaman, tutunacak dal
Biraz büyükken düştüğünde, nerede tutacak el
Yok ki üzerinde daha büyük kudret, 'O' ndan gayrı
Sığınmaksa eğer, var mı daha emin bir sığınak...
Binlerce felakette, afatta yandı, imtihan oldu insan
Silkeleyemedi beyinleri, yumuşatamadı taşlaşmış kalpleri
Hala aynı duyarsızlık, benden sonrası tufan gafleti
Bu mudur insanlığın geldiği acı nokta, yüce erdemler?
Yanabilmek dünyada, başka insanların acılarıyla
Böyle olmalı değil midir, yapılması gereken?
Medya denilen o koca göz de, isteksiz görmemeye
Bu mudur duyarlılık, insanlığa karşı sorumluluk?
Ey Türkiye'm uyan, silkin ağır kış uykusundan
Sen değilmiydin aynı acıyla, daha 'dün' dağlanan?
Çökmemiş miydin yere çaresiz, bitkin, yarınsız?
Çatıdan temele kadar, toprağa, hatta suyun dibine...
Nerede kaldı insani duygular, övündüğümüz hasletler?
Hani yardımlaşma, hani yüksek ses, duyamıyor insanlık
Uyan! Kalk ayağa, hemen koş Pakistan'daki acıdaşlarına
Var mı başka dostun, istiklalinde seninle ölecek kadar?
(AĞLA PAKİSTAN'IM, UYAN TÜRKİYE'M)
(13.10.2005)
Burhanettin AkdağKayıt Tarihi : 13.10.2005 20:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana rahmindeyken başladı, acımasız bencillik
Kanıyla beslendi, gelişti suyunu çekerek anasının
Doğarken ağladı, acıyla kapıda tanıştı insanlık...
____hayatın acımasızlığı bebeğin gözyaşları ile tanışmış..
Çıktı sokağa, düştü yere, ağladı acıyla çocuk
Müşfik bir el aradı gözleri, eline uzanacak
Üşüyen korkusunu, sarıp sarmalayacak kucak
Hep böyle oldu sığınma duygusu, değişmedi...
__Büyüme çağlarında hasret sevgiye__
Küçükken bulundu her zaman, tutunacak dal
Biraz büyükken düştüğünde, nerede tutacak el
Yok ki üzerinde daha büyük kudret, 'O' ndan gayrı
Sığınmaksa eğer, var mı daha emin bir sığınak...
_Emin olmak istiyor korkularından, endişesinden. Kudreti sağlam... korunuyor olmalı.__
Binlerce felakette, afatta yandı, imtihan oldu insan
Silkeleyemedi beyinleri, yumuşatamadı taşlaşmış kalpleri
Hala aynı duyarsızlık, benden sonrası tufan gafleti
Bu mudur insanlığın geldiği acı nokta, yüce erdemler?
___Yeryüzündeki afetlerle mücadele başlıyor__
Yanabilmek dünyada, başka insanların acılarıyla
Böyle olmalı değil midir, yapılması gereken?
Medya denilen o koca göz de, isteksiz görmemeye
Bu mudur duyarlılık, insanlığa karşı sorumluluk?
__Dünya ve yerel basındaki Toplum ve diğer fertlere
hem adaletsizlik, hem de duyarsızlık hakim.
Ey Türkiye'm uyan, silkin ağır kış uykusundan
Sen değilmiydin aynı acıyla, daha 'dün' dağlanan?
Çökmemiş miydin yere çaresiz, bitkin, yarınsız?
Çatıdan temele kadar, toprağa, hatta suyun dibine...
__Türk gençliği sadece kendin için değil, başkaları içinde uğraş mücadele ver yaşamda, boynunu bükme haksızlığa. Gör ki hayat tüm sıkıntı ve pisliğine rağmen yine de güzeldir.
Nerede kaldı insani duygular, övündüğümüz hasletler?
Hani yardımlaşma, hani yüksek ses, duyamıyor insanlık
Uyan! Kalk ayağa, hemen koş Pakistan'daki acıdaşlarına
Var mı başka dostun, istiklalinde seninle ölecek kadar? ? ?
__İnsan olmayı unutma, Başkalarınıda insan gör karşında. Yardım et milletine, yardım et. Yardım et ki sen de düştüğünde bu hallere elinden tutacak hiç olmazsa bir dal bulasın. Yoksa halin harap..
TÜM YORUMLAR (2)