Uyan ve kendine gel*
Sen biçare sin gönül uyan ve kendine gel
Kalp sevdayı bilince gönül aşka dalmaz mı
Kul kula kulluk etmez hakka açılır bu el
Sevda özden gelince gülde Şebnem olmaz mı
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Sen seni bil sahrada sakın rehbersiz gezme
Mümin kula sahip ol gönül kırıp kalp ezme
Can canana aşıktır can yakıp aşktan bezme
Asil kökten gelince beden şevkle yanmazmı
--------
Ferit bey muhteşem bir şiiri okudum beğeniyle sizi be bu güzel şiirinizi içenlikle kularım saygılar sunarım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta