Uyan ve kendine gel Şiiri - Ferit Battal

Uyan ve kendine gel*

Sen biçare sin gönül uyan ve kendine gel
Kalp sevdayı bilince gönül aşka dalmaz mı
Kul kula kulluk etmez hakka açılır bu el
Sevda özden gelince gülde Şebnem olmaz mı

Sev sevdanla hakkı bil her işe murat etme
Serden geçip bu canı nefsine imad etme
Gün dogmadan gönlünü yakmaya inat etme
Kalp sevdayı bilince can cananı anmaz mı

Sen seni bil sahrada sakın rehbersiz gezme
Mazlum kula sahip ol gönül kırıp kalp ezme
Can canana aşıktır can yakıp aşktan bezme
Sevda özden gelince gülde Şebnem olmaz mı

Var git maşuk eline hayal içre yorulma
Aşkı aşk ehlinden sor bir cemale vurulma
Ilgın ılgın çağlayıp baş köşeye kurulma
Kalp sevdayı bilince can cananı anmaz mı

ferit battal

İmad
Direk, kolon.
Temel, esas.
Kuvvet.
Bir kavmin reisi ve başta geleni.
Yüksek bina.