Uyan, uyan, kalk uyan Şiiri - Mikdat Bal

Memleket baştan başa, istilâ olmaktadır
Yabancı ne var ise, yurduma dolmaktadır
Din, ahlak, namus kültür, her şey kaybolmaktadır
Uyan, uyan, kalk uyan, gaflet sona ermeli
Yetmedi mi yattığın, gaflete son vermeli

Ey gencim bu memleket, omuzunda emanet
Şu anda ki susuşun, değil sabır, metanet!
Neler katıldı bize, işleniyor hiyanet
Uyan, sözümü duyan, hainleri sürmeli
Yetmedi mi kattığın, daha ne getirmeli

Sanal gündemler ile uyutmasınlar seni
Artık yakanı kurtar, kaptırmadan enseni
Kurtar vakit geçmeden, ipotekten hisseni
Uyan Allaha dayan, zulmü yere sermeli
Yetmedi mi çattığın, bu zulmü bitirmeli

Senin ilk gafletinden ikdidara gelmişler
Türkiye düzelecek, büyük bir lâf demişler
Türkiye diye diye, memleketi yemişler
Uyan artık yok doyan, ne bulup yetirmeli
Yetmedi mi sattığın, artık ipi germeli

Patronlar hep yabancı, ısrarla dayatıyor
Sahiller elden çıktı, satabilen satıyor
Borçlandık boğaza dek, bu memleket batıyor
Uyan Hakkı et beyan, hakikatı görmeli
Yetmedi mi battığın, mezara mı girmeli?

Mikdat der uyanalım, uyaralım milleti
Türk’ün şanı yücedir, kabul etmez zilleti
Canımıza tak etti, ayrılığın illeti
Uyan alkana boyan,Hakka ilerlemeli
Yetmedi mi tattığın,artık biberlemeli