Uyan Türkiye Şiiri - Kemal Tekir

,Biz didişirken birbirimizle,
Batı uğraşır,bilimle,fenle.
Çsğdaş uygarlık yolunda,
Kateder hep mesafe.
Varlık içinde ,yokluk çeken,
Ülkeyiz acaba niye?
Kader mi,şans mı dostlar,
Yokda kör talih mi,
Neden çekiyoruz çile,
Kıvranıp duruyoruz,
Yoksulluğun,yoksunluğun,
Yolsuzluğun pençesinde,
Yasakların gölgesinde.
Neden düşüyoruz aymazlığın,
Sinsiliğin,bencilliğin,
Adam sendeciliğin,
Taassupun pençesine
Nereye el atsak tel tel,
Dökülüyor yerlere,
Adalet, hak,hukuk,
Sürünüyor yerlerde.
Özgürlükler hak getire.
Millet fakru zaruret içinde
Kıvranıyor enflasyonun pençesinde,
Zalimlerin,tuzu kuruların,
Ağaların,sömürgen asalakların,
Değmeyin hiç keyfine,
İsrafın,ysnlış yönetimin,
İşbilmezliğin faturası
Kesilir hep millete,
Gelir dağılımında,vergide,
Adalet yok ülkede,
Boza pişiyor boza,
Vatandaşın ensesinde.
Çeteler,mafya artıkları,
Uyuşturucu baronları,
Cirit atar ülkemizde,
Vatandaşın can ve mal güvenliği,
Sağlanamıyor ülkede,
Kadınlar, çocuklar, yeni doğan bebekler bile,
Katlediliyor ülkede,
Korku kaygı iklimi,
Bilinçli olarak sanki,
Pompalanıyor millete.
Batı bizi kıskanıyormuş,
Yersen,inanırsan bir de.
Emekçilerin yarısı,
Çalışır asgari ücretle,
Açlık yokluk sınırında,
Kıt kanaat yaşayan,
Milyonlar var ülkede,
Ülke sığınmacılara cennet,
Kendi vatandaşına cehennem,
Olacak bu gidişle,
Demografik yapımız,
Bozuluyor günden güne,
Mekke de dilenip,Medine de,
Dağıtan ülkeyiz sanki de
Parayı bastıran vatandaş olup,
Mal,mülk alıyor ülkede,
Ülkenin sekizde biri,
Geçti yabancıların eline.
Yağmalanıyor ne yazık ki ülke,
Sanki göz göre göre,
Dur diyelim bu gidişe.
Uyan milletim uyan,
Dur de sessiz işgale,
Bu devran sürmez böyle,
Dönsün artık,dönsün yeter,
Dönsün sap ta,keser de.

Kemal Tekir
Eğitimci,şair, yazar.