Alpakut, arslan Yiğidim!
Kendine yaslan Yiğidim!
Seni uykuda gördükçe
Gönlümü sisler basar da,
Bu nasıl destan Yiğidim? ..
Orkun’da “uyarı”m taştan,
Ulu çınar medet düşten,
Anadolu’m yanar içten,
Duy beni baştan Yiğidim!
Sav-alan Türklüğe umut,
Erciyes ateşle barut,
Çık zirveye sancağı tut,
Kükresin volkan Yiğidim!
Yahşi yamana dönmeden,
Aç gözünü bak Yiğidim!
Özleminde halk Yiğidim!
Titre kendine gel hele,
Depren, davran, kalk Yiğidim!
Dost, düşman duysun ününü,
Vur çağa Türk’ün mührünü!
Devrânına heyyy!
Dermânına heyyy!
Sen ki, sensin, Türk oğlusun, uyan da,
Adın nişan olsun
Fermânına heyyy!
Kayıt Tarihi : 19.6.2008 15:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/19/uyan-turk-destani-22-cik-zirveye-sancagi-tut.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!