Uyan Türk Destanı 19 - BENGÜ TAŞIN SANCISI

Kalemin ve kâğıdın hürmetine,
Endama gelen tavlı sözlerin,
İsmini kazanan manidar özlerin hakkı için;
Bakışları içe dönmüş,
Sevda rengine bürünmüş,
Çakır, ela, yeşil, füme
Ve de kömür karası gözlerin hakkı için;
Kayıp cennetimizin gümüş derelerinde
Billur sulara düşen ay parçası yüzlerin,
Volkan göynümelerle dağlaşan yüreklerde
Pırlanta cimkeler saçan
Lav közlerin hakkı için;
Dıropa bulgularından gen çağrışımlı
Can perdemize düşen gizlerin,
Ak Ehramın gökçe dehlizlerinde
Anılara mahpus iç denizlerin hakkı için;
Dua çınarlarına üşen pervanelerden
Işık dansı öğrenen tilmizlerin,
Tanrıdan gayrısına eğilmeyen başların,
Ve çökmeyen dizlerin hakkı için;
Uygarlığın önü, sonu,
Giyimden kuşama, iğneden çuvaldıza
Biz olmaktan gurur duyan “biz”lerin,
Al, doru, kır, alapaça, Burak emsal atlarla
Çağlara tarih düşüren Türk izlerin hakkı için,
Evrenin aynasından çözülsün de yansımız,
Gündemi belirlesin bengü yazıt sancımız.

YUSUF BİLGE

* Cimke: Kıvılcım,
* Biz: Katı bir şeyi dikerken iğne geçirecek yeri delmek için kullanılan,
çelikten yapılmış, sivri uçlu ve ağaç saplı araç, tığ