Uyan Türk Destanı 15 - ÖNASYA'DAN AVRAS ...

Güç yetmez engellerin demir memelerinden,
Azatlık emen millet, öz bahtını bağlar da,
Daha dün baş temenna, kaftan öpen tufeyli,
Dar günümde şişlerle bağrımızı dağlar da,
Kısır çekişmelerden dertlenen Aksakallar,
Hasretin harmanında, yazgımıza ağlar da,
Karabağ'ım, Tebriz'im tık nefeste uğunur;
Uygurlarım, yıllardır küllenmiş korda pusar;
Musul, Kerkük, Telâfer ve Kâbil'im kan kusar;
Kırım, Kazan, Rumeli, Kıbrıs’ı efkar basar;
Bak, perişan halk Yiğidim,
Emânıma medet sende,
Uyan! Depren, kalk Yiğidim!

Çok uyudun, yeter uyku!
Ölümden bin beter uyku;
Ünüm rüyânı bölsün de,
Gözlerini kırp Yiğidim!
Gayret kemerini kuşan,
Yollar çetin, sarp Yiğidim!
Fitne azdı, yağı sızdı,
Niyetleri darp Yiğidim!
Barışın adı var amma,
O da, gizli harp Yiğidim!
Uygarlık değil bataklık,
Sana tuzak garp Yiğidim!
Oyunu tersinden oku,
Zamanenin puştluğunu,
Suratına çarp Yiğidim!

Bölük-pörçük yurtlarımız,
Avrasya’mız kavruk neden?
Kavim gardaş tükenmeden,
Çekiçle balyoz ritminde
Örse vursun kalp Yiğidim!
Depren, davran Alp-Yiğidim!