Uyan Türk Destanı 09 - ABA ALTINDA SOPASI

Bir ağyar bulduk zevalda,
Aklı fikri hep mavalda;
Söz'de basın, göz'de yayın,
Oyunda, oynaşta, yal'da;
Koyunları, el-gün sağar,
Kuzular meler kavalda…
Faturası bize çıkar,
Çoban ortak bu vebalda.

Kabuğunu kır yeşilin,
Aynasına bak kişinin!
Bir AB'ası var atıyor,
Sık sık çamura yatıyor,
Manda battıkça batıyor;
Cambaza bak! Karga dalda;
Lafonten’in has çırağı,
Tilki hep aynı masalda…

AB'ayı geç! İş sopada,
Dayatmışlar da süreci,
Fütursuzca bağa daldı,
Ne yaprak, ne tiyek kaldı,
Hıncını çubuktan aldı,
Yedi, bitirdi yad keçi...

Omcaları söke söke,
Kaştan gölge çeke çeke,
Şaraba tuz eke eke,
Boza kaynattı Sirkeci (! ..?) .

Tepemize çöreklendi,
Takanaktan yüreklendi,
Bıyığını büke büke,
Bağa göz dikti tefeci...

“Mal sahibi, mülk sahibi,
Nerde bağın ilk sahibi”?
Vekilharcı şurda burda
Timsahça gözyaşlarıyla
Etki çaşıtlığı yapar,
Kamu tüzel varlığını
Satarmış babalar gibi (! ...?) .

Bu sözümden gocunanlar,
Kalemize germiş ağ'ı;
Yüzsuyu palavrasıyla
Kundaklamışlar çardağı;
Uzaktan güdümlü oyun,
Gel de yakala alçağı (! ...?) .

Böyle tasma (!) , böyle boyun (? ...) :
Böyle düzen, böyle toyun,
Topunu müzeye koyun!
Takımına yuf!
Biyogaza benzer akımına yuf!
Kavına kıvılcım,
Çakımına heyy!
Kör gözüm parmağa,
Uyan! Uyan, Beyy!