Uyan Türk Destanı 04 - DERİN SANCI

Yiğitlerin donanıp at bindikleri yerde,
Şimdi rüzgârda susmuş, sessizlik kurşun perde.

Su bile nefes kesmiş akarken çağlamıyor,
Bozkurtlara ün veren o namlı derelerde.

Gençlerim bungun, mahzun, başıboş ve gâyesiz,
Düşmansa fink atıyor beyinlerden içerde.

Beşinci-kol beş koldan kavramış yer altını,
Fitne gayrete gelmiş, bozgun var derinlerde.

Pusuda baş alırken meydansız kalan nâmert,
Hak, hukuk tanınmıyor, gerçek mert oğlu merde.

Topuz beresi değil, kılıç yarası değil,
Soframızdan kalkanı, hasım gördük siperde.

Kanlı gömlek kefendir koç-yiğitlere yine,
Kozlar paylaşılıyor, hani Zeybeğim nerde?

Kötü nice dön olur, anlat hele Türk-Bilge (!) ,
Üç gün kavgadan sonra, dördüncü bir seherde.