Uyan Türk Destanı 02 - ÜNÜM VAR SANA KADAR

Kartal pençesinden, arslan sesinden
Hey heyy (!) , kükremesinden,
Aygır yelesinden, kurt ensesinden,
Çalımına pes (!) , hem töresinden,
Tanınmaz olmuştur er kündesinden,
Bu ne menem şey (?) ,
Sordum cevap ver (!) ,
Duysun hanım, bey!
Efelerim, Dadaşlarım,
Genç Kızlarım, Kızanlarım,
Okuyanım, Yazanlarım
Ozanlarım heyy!

Aşka gelen divan saza,
Teline de hey!
Ay yıldız bakışlı nazlı güzele,
Al kuşak bağlamış geline de heyy!

Ev sayısı kağan baştır oğuzda;
Ayak top peşinde ya da havuzda;
El, dil alkışında gönül gavuzda;
Çengi-çıngı, şaka-şuka buğuzda,
Gülene de heyy!
Söz ayağa düşmüş,
Bilene de hey!
Buğulu gözlerle, çatık çehreyle,
Şafaktan çözülüp gelene de Heyy!

Sümbül kokan tan yelleri esende,
Kızıl teke ak oğlağı süsende,
Ay güneşe, yıldız aya,
Gök buluta, deniz suya,
Mızrak tuğa, tavşan dağa küsende,
Saz ayara gelmez kara düzende,
Bu ne menem şey?
Sordum cevap ver,
Duysun hanım, bey!

Ünüm şânına:
Dereden, tepeden, düzden alalım
Meram söze sığmaz özden alalım,
Acun bizi bekler, demir tavında,
Berkut gözlemiyle destan avında,
Şahlansın duygular kanatlanalım!
Evrende birliğin sırrına erip
Bilgi çağlarına pusatlanalım!

Her derdin dermanı kendi özünden,
Kısır döngülere çare bulalım,
Elif Mim aşkına nokta koyalım,
Ümrânına heyy!
Dermânına heyy!
Sen ki, sensin, Türk oğlusun, uyan da,
Adın nişan olsun,
Fermânına heyy!