Uyuyor şehrim...
Gecenin son anlarında;
Gözlerimden önce sanki aklımın uyanmış;
vicdanımdan yükselen o sese! ! !
aklımdasın deyişindeki ezberine...
Acele et de uyan sen, ömrüm! ! !
Doğ karanlığa sen ve alışsın gözlerin siyaha...
İlk ışıkta gafletin göğsüne batır inancını, ölsün! ! !
Vurdum alınımı, ayaklarımın hizasına;
Kırdım gitti, gururumun kadehini şarabıyla...
Alnım yerde toprakla aynı hizadayken;
İstemek serzeniş, ardı sıra dilimde...
Parmak uçlarım bile bükülmüş bu huzurda...
Kayıt Tarihi : 2.4.2014 18:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!