Uyan Oğul Şiiri - Murat Akbaş

Uyan oğul...
Uğruna can verdiğin toprağı peşkeş çekiyorlar...
Gönlüme ateş düştü.
Seni kara toprağa;
Bizi yaşarken öldürdüler...
Her şehitliğe geldiğimizde;
Taş duvarlara sarılıyoruz...
Sana sarılır gibi oğul...
Çocukken yıkardım ellerimle,
Şimdi, mezar taşını yıkıyorum oğul...
Gözlerine bakıp ne gülüşürdük,
Şimdi mezar taşının ucunda,
Gözyaşı döküyoruz oğul...
Her cumayı bekliyoruz oğul...
Sana kavuşmak için oğul...
Artık şarkılarımız ağıt,
Her cenaze sensin oğul...
İçimdeki yanan bu ateş varken;
Bir de yok mu bu yaşananlar...
Tuz biber oldu oğul...
Kavurdu volkan oldu...
Bu yükü taşıyamıyoruz oğul...
Senin gidişin yakmıştı oğul...
Oğul artık bu yaşananları;
Kaldırmıyor bünyemiz oğul...
Oğul sen anlardın oğul...
Bir ülkü uğruna ne ocaklar söndü oğul...
Oğul, oğul uyan oğul ne olursun oğul...
Sensiz geçmiyor, geçmiyor oğul