Uyan insan uyan uyan Şiiri - Kemal Tekir

Daraldıkça dar gelir dünya bana,
Sığamaz olurum sanki kabıma.
Bazen nefes almak zor gelir bana,
Aklım isyanlarda,gönlüm firarda.

Bakıyorum da Dünya' nın haline,
Sanki zulüm kol geziyor her yerde.
Parsel parsel eylemişler Dünya'yı,
Kapitalist tefeciler alemde..

Sömürgenler işgal etmiş Dünya'yı,
Esir almış sanki tüm insanlığı.
Aramaya kalkanlara hakkını,
Aba altından gösterir sopayı.

Ayaklar baş,başlar ayak olunca,
İşler döndü sanki arap saçına.
Asalaklar ağa, insanlar parya,
Okuyorlar insanlığın canına.

Kalpazanlar basıp basıp parayı,
Takmışlar hep insanlığa tasmayı.
Olmuş insan para,pulun uşağı,
Malın,mülkün,eşyaların tutsağı.

Parayı basanlar,çalışmaz yatar,
İnsanlık çalışır onlara bakar.
Efendiler açgözlüdür doymazlar,
Hep bana Rab bana der onlar onlar.

Sömürgenin yoktur,dini,imanı,
Paradır onların tek kutsalları
Borsalar onların tapınakları,
Rafa kalkmış imanları vicdanı.

Yoktur sömürgende,ar,edep,
haya,
Adalet,hak,hukuk yoktur onlarda,
Nüfusu azaltmak için,Dünya da
Gösteriyorlar hummalı bir çaba.

Tek Dünya devleti kuracaklarmış,
Milliyetsiz,mülkiyetsiz,
cinsiyetsiz,
Yeni insan neslini laboraturalarda,
Yaratıp bizden kurtulacaklarmış.

Uyan artık ey insan, uyan, uyan,
Modern köleliktir sana dayatılan.
Kır zinciri, kurtul prangalardan,
"İns" gibi yaşama yeter ol insan.

Kemal Tekir.
Eğitimci,yazar,şair