Uyan Ha Gönül Şiiri - Fahri Bulut

UYAN HA GÖNÜL
Sen mi salak kulsun el mi akıllı?
Yandaş ol da bol ye bedava balı,
Topla cevizleri sallama dalı,
Yat uyu gölgede bigane gönül.

Sana ne neyini ney ettirenden,
Küfür işiten de oh be diyenden!
Yetimin, öksüzün hakkın yiyenden,
Sus otur köşende divane gönül.

Pir Sultan dilinden dara çekildi,
Nesim'i diriyken teni yüzüldü,
Hallaç’ın dilinden başı ezildi,
Sükutu lisan ol sana ne gönül.

Akıllı şairler övgü yazmalı,
Zalimin zulmüne alkış tutmalı,
Babasını çıkar için satmalı,
Gayrı gör gerçeği uyan ha gönül!

Lay lay lom yazı ver gitsin şiiri,
Bestelensin türkü olsun her biri,
O zaman olursun şairler piri,
Karnın tok sırtın pak neyine gönül.

Akılsız başların cümlesi damda,
Yakınları ağlar kederde gamda,
Dönek yağcılığın zamanı tamda,
Sende çanak yala yegane gönül.

Sana ne, terörden şehitten kandan,
Sana ne, gaziden şereften şandan,
Sana ne, vatanı alıp satandan,
Zamaneye uy git diyene gönül.

Peygamberler baş etmedi zalimle,
Sen de baş edemen yalnız halinle,
Rızazade, uzlaş sivri dilinle,
Dilin cürmü büyük, ziyade gönül.
10 OCAK 2012
FAHRİ BULUT RIZAZADE