her gün yanıbaşında insanlar boğazlanıyor
fırtına karanlığı ortasından yırtıyorken
geceye demir atmış, kör sevdaların adamı
bir uyan, bir ışık yak, adım at aydınlığa
kentin orta yerine felaketler yağıyor
katilinin bıçağından kanlar damlıyorken
miskinlik uykusunda horuldayan sersem
gözünü aç, göster herkese, yaşıyorsun sen
'dolmuş' hep son duraktan önce boşalıyor
sonsuzluk salı hiç yolcusuz kal(k) mıyorken
ölüden beter, hayattan bezmiş sürüngen
doğrul ve seslen, sonun da ötesidir hedefin
cümle efradında çaresizlik kol geziyor
bir lokma için, sevdiğin bin yüz sürüyorken
çürümüş bedenini sürükleyen ruhsuz serseri
bir silkelen, kendine gel, haykır gerçekleri
.
Ali Şafak BalıKayıt Tarihi : 29.5.2011 03:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!