Uyan Ey Yarim Şiiri - Ali Akarsu

Şaşırma bekrinin hocalığına,
Fare aslan olmuş, tavşan at olmuş,
Dünyanın çivisi çıkmış yerinden,
Puştu, pezevengi “er” zevat olmuş! ...

Milletim, sultanım, tacımsın diye,
Ekmeğini çalıp, hödüklüyorlar,
Anamsın, babamsın, bacımsın diye,
Arkasına geçip düdüklüyorlar! ...

Sahranın çölünü göl yapıyorlar,
Çaltı dikenini gül yapıyorlar,
Sabırı, şükürü marifet verip,
Sarp kayalıkları yol yapıyorlar! ...

Akıl, fikir gitmiş fukaralıktan,
Başı döner durur makaralıktan,
Kapısı kilitli, penceresi yok,
Bakar durur garip dar aralıktan! ...

Anlamam kulluğun marifetini,
Nasıl feda eder kendi etini,
Sanki nutku tutuk, zihni avare,
Başına taç eder elin itini! ...

Pes ettim bu kadar hiyanetliğe,
Meydan puşta kalmış, bir de itliğe,
Zıvanadan çıkmış kör kurşun gibi,
Ne vicdana bakar ne yiğitliğe! ...

Marifeti bende saklı değil ki,
Atlığı, itliği yardıramam ben,
Kıçını veren de haklı değil ki,
Bu kadar götlüğü durduramam ben! ...

Hitlerin, itlerin deliliğine,
Yiğitlik destanı yazılmış idi,
Krallık özleyen veliliğine,
Milyonlarca mezar kazılmış idi! ...

Benden söylemesi bu kadar olur,
Uyan ey milletim, uyan ey yarim,
Kötüsü gelince bu kader olur,
Kalmaz çığlığını duyan ey yarim! ...

01.02.2015 Soma.