Uyan Ey Vicdan Şiiri - Bülent Baysal

UYAN EY VİCDAN

Nedir apansız gidişin bu sevdan
Uzunca bir sefer midir son vedan
Ey can cam kesiği geceden yaran
Kanatsız kuşlar gibi çökte ağla

Yarılır yer gök, hiçlik feryat figan
Uyan Ey insan, karanlıktan uyan
Geçen her gün bil ki ömüre ziyan
Kancık pusularda can görde ağla

Toprağın koynuna düşen onca can
Hadi gel ayır bir birinden (Ey) vicdan
Bil ki o her şeyden önce bir insan
Gel yürekten bir gülüş görde ağla

Dokunma bırak, büyüsün mevsimler
Umutsuzluğa bir umut resimler
Hatıralara hasret yükler isimler
Çocuk gözünde nefret görde ağla

Giden gitti deme kalana dayan
Yer altı nehir yürek (dil) kuru zindan
Ey vicdan uyan can acıya revan
Üşür sebi sübyan görde yan ağla

Bülent Baysal
22/02/23