Uyan ey insan oğlu Şiiri - Serkan İbiş

Hayat, yoğun bakım ünitesinin öte yanı aslında,
Ölümle yaşam arasındaki o ince çizginin, bilinmeyen gerçek yüzü orası...
Geride bıraktıkların, düşüncelerinin hiçbir yerinde bulunmazken,
Sen başka alemlerde geziyorsundur ve bilinmeyenin uç sınırındasındır...

Aslında hayatta böyle değilmidir?
Bir variken ve yaşarken bütün güzellikleri,
Bir bakmışsın ki seni de götürmüşlerdir bilinmeyenin var olduğu yere...

Kul nankör imiş!
Evet öyle de zaten.
Pervasızca yaradanın verdiği cana bir an bile tereddüt etmeyen insanoğlu,
Verdiği her nefes için yaradana şükredemiyor ki!

Yaşamak!
Bir taraftan şükredip secdeye giden bir kul gibi yaşamak,
Diğer taraftan, allahı bilip peygambere ümmet olan,
Fakat gereğini yapmayan bir insan gibi yaşamak...

Uyan ey insanoğlu!
Bugün varsın, yarın yoksun...

Başına gelen bunca musibet ve beladan bir ders çıkaramadın mı hala?
Yazık vallahi!
Hem sana yazık!
Hem de bana...