Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
HEP VURULDUK SİZİ BİZİ KALMADI
Sevdandan vurmuşlar yoktur çaresi
Gayrı bakılacak yüzü kalmamış
Bu sendeki hovardalık yarası
Tarlada tapanda izi kalmamış
Utan Karadeniz Akdeniz utan
Yoksulluktan öldü şurada yatan
Senin kızın şurda kendini satan
Ortaya çıkacak yüzü kalmamış
Eğil Ağrı dağı utan da eğil
İnsanlığa değil paraya meyil
Giden gelir ama eskisi değil
Kurt girmiş gövdeye özü kalmamış
Ne yol belli ne iz birlik bozuldu
Bereket kalmadı dirlik bozuldu
Söz ayrı öz ayrı erlik bozuldu
Nerde Köroğlu’nun izi kalmamış
Haspanın oyununda biz mat olduk
Sanki kıyamete alamet olduk
Biz yedi düvele malamat olduk
Bu toprağın tadı tuzu kalmadı
Emeğimiz boşa gitti kül oldu
Namussuza devletlimiz kul oldu
Herkes konar göçer sanki yol oldu
Sömürünün azı uzu kalmadı
Harami elinde kalmış umutlar
Adil değil bize gelen komutlar
Halımıza ağlar gara bulutlar
Hep vurulduk sizi bizi kalmadı
Mahmut NAZİK 14.08.2008 MERSİN
Din adına parayı toplatırlar
Eleştirirsen kabadayı olurlar
Çok konuşursan bulurlar bir bahane
Bir gece vakti yatağından alırlar
Duyarlı yüreğine sağlık Ahmet Bey, kutluyorum sizi bu güzel şiir için...Selamlar!
Küreselleşmenin egemenliğinde böl, parçala ,yönet iş başında. Tebrikler. Sevgiler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta