Uyan Ey Gözlerim Şiiri - İsacan Yelken

Uyan, ey gözlerim, bu rüyadan uyan!
Utanmaz mısın, ellerim fasıklıktan?

Uykularım kaçın, siz de benden kaçın;
Uslan, iradesiz nefsim, sen de uslan.

Arlanmaz mısın, sen, ey vicdanım?
Ellerim de tutacak senin yakandan.

Benim iradesiz nefsim, Rabbinden kork!
O’dur ancak seni ve beni yaratan!

Nasıl böyle bir nankörlüğe kapılır?
Usan, ey kara kalbim, kibirden usan!

Kibir dünyevi en büyük felakettir.
Kibrimdir kalbimi böylece karartan.

Nasıl bu hale düşüverdin vicdanım?
Hoş görmez mi bu halimizi Yaratan?

Kendi şerrimizden sana sığınırım!
Arındır kalblerimizi günahlardan!