Uyan ey gecelerimin karanlık güneşi

Uyan ey gecelerimin karanlık güneşi
Konuş susma gönlüm sahibi ruhumun eşi
Neyleyim sen yoksan baharı yazı
Dönmeyeceksen git bu sevdayı taşlara kazı

Anlatsa hak verir miydi sana gönül
Düğünün varmış eğme başını övül
Gönül dünyası boşsa tezinden kovul
Bilirse değerini aşkını cihana duyur

Ağlama gayri sil yaşını gözünden
Alem utansın ödün verme özünden
Ne söyler bu dil iyi dinle sözümden
Şiirim türkü olur söylenir sazimdan