Uyan Anne Şiirlerim Yanıyor

Uyan anne şiirlerim ağlıyor
Kalpte mecal tükendi
Elden kalem düşüyor
İlkbahar gecikti yine
Kışlarım hiç bitmiyor
Ah sonbahar gelse keşke
Yoksa o da mı bana küstü anne
Kafesimde bir kuş sesi var
Durmadan soluğumu didikliyor
Bu ne korkunç bir gece
Uyan anne şiirlerim kanıyor
Yalnızlığım beşikte
Düşlerimin üstü açılmış
Kalk ört üzerini
Gözlerim yağmurları çiğniyor
Dilimde diş izi, çığlığımda ateş
Uyan anne şiirlerim yanıyor
Gençliğim toz duman bak
Ciğerim harman yeri
İçimde cereyanlar kesiliyor
Ah anne
Ah…
Şu ölüm bir gelse
İnan canım çok çekiyor…

Nurcan Talay
03.03.2011