Uyan insan uyan Şiiri - Kemal Tekir

Ayaklar baş, başlar ayak Dünya'da,
Boğuldu yeryüzü,fitne fesada.
Zalimlerin zulmü,dayandı arşa,
Uyan insan uyan,yeter uyuma

Adalet hak,hukuk,olmuş tukaka,
Zalim sınır tanımaz azgınlıkta.
Yalan,talan olmuş sıradan vaka.
Uyan insan uyan,artık uyuma.

Kibirli ,gururlu olmuş zalimler,
İnsanları horlar,hakir görürler,
Yoksulluk,yoksunluk, çeker fakirler.
Uyan insan uyan,artık uyuma.

Sahte ilah, firavunlar
Dünya'da,
Girmişler İblis'le,hepsi kol kola.
Kök söktürüyorlar,bak insanlığa,
Uyan insan uyan,artık uyuma.

Üretilir yapay virüs, mikroplar,
Akıllı ,insansız olmuş silahlar.
Sürüyor Dünya'da,haksız savaşlar,
Uyan insan uyan artık uyuma.

Sahte şeyhler, şıhlar, derviş, mollalar,
Hep bana,
Rab bana ,deyip dururlar
Harun gibi gelip,
Karun olurlar.
Uyan insan uyan artık uyuma.

Modern cahiliyye ,
devrinde insan,
Eser yok ki,ardan,
edep ,hayadan,
Firar etmiş,sanki insandan vicdan,
Uyan insan uyan, derin uykudan.

Kemal Tekir
(Eğitimci,şair,yazar)