Üveyik Kuşum Şiiri - Lider Zeynep Karayağız

Sen uçtun üveyik kuşum …

Sen gittin ,Hüzün yağdı gözlerime
Bir zemheri ayazı vurdu iliklerime
Çivilendim buzul dağlarının eteğine Buz kırağıları gibi yokluğun …

Üşüdüm ,Sen gidince
Ayrılık vakti gelince
Çaresizlik belirince
Vurulmaz hançer kaderin ipine

Kanat çırparak üveyik kuşum
Uçtun uzaklara …
Bir gece vakti aldı seni
Beyazlara sardı seni
Bir toprağa koydu seni
Dalar uzaklara gözlerim şimdi

Sen gittin üveyik kuşum
Mavi gözlerini arar oldum.
Sözlerini anar oldum .
Gülüşünü özler oldum .
Hicrine yandı gözlerim bir bulut oldum .
Bir gülüşün kaldı
Duvarlara çivilenen
Karanlığı delen
bir üveys yanlızlığıdır .
Şimdi omuzlarıma çöken

Sen gittin üveyik kuşum
Yıkıntılar arasında sesini aradım
Sen gittin
Yürüdüğün yollara baktım
Seni andım
Sen gittin
Şimdi Gülüşünü hatırlar ağlarım …

Sen gittin Hamuş oldu yüreğim
Şimdi Yanlızlığın ırgatıyım
Sensizlik oldu her yanım
Hasret oldu yoldaşım
Yolsuz bir yörük misali çaresiz kaldım.

Sen mavi mavi bakınca
Bahar zemheride yeşillenirdi
Sobanın alevleri çiçeklenirdi
Ocakta Bir çay demlenirdi
Çay tadını gülüşünden alırdı her yudumu içimi ısıtırdı .
Ocağın alevleri karanlıkta devleşirdi .
Tıpkı senin anlattığın hikayeler de ki gibi …

Yıldızlar gökyüzünde belirince
Gece safaları yıldız açardı
Yeşillenince üzüm bağları ,
Çayırlara kuzular salınırdı .

Sen Üveyik kuşum
Sen gelince aklıma
en safkan taylar koşuyor ciğerlerimin yamacında
Alevler kemiriyor yüreğime acılar ekiliyor .
Hüzün biçiyorum özlemim arttıkça …

Seni görür diye bakar gözlerim tozlu uzak yollara…
Bir yanım yıkılır ,
gözlerim bulutlanır ,sesin yankılanır duvarlarda …
Bir dalım kırılır ,
Seni hatırlayınca

Sen uçtun Üveyik kuşum
Kanatlanıp Uçtun ,
hicir ettin bu yerlerden kuşum
Yangın yemiş buğdaylar misali
Külümde boğuldum .
Sensiz bil ki ,ben bir HAMUŞUM …