Üveyik Kuşu Şiiri - Mahmut Polat

(Gölge ve Didar'a ithaftır. 14.04.2016/Perşembe)

-Üveyik Kuşu
kanadı kırık keder
bilirim üç beş kelâm acını dindiremez
bilirim bu şiir de beni şair edemez

-sus Üveyik Kuşu
kütükhaneme işlemez kalem
Nüfus Müdürlüklerine işim düşmez
sus
yüreğim bir yemine mahpus

-Üveyik Kuşu
akşam olur
bir sokak lambası çeker beni
bulvarlara dökülen bir güz yaprağı
ardından sürükler
sesim yiter
deniz dalgalanır
sağalır acılar
üstüm-başım kir
yürek yırtık
gönül kırık işte
gözlerim maziyle lebriz
boğar bizi bu kanlı nehir boğar
biteriz

bir dağbaşı ayazı soluğum bazen
bazen Ağustos sıcağı
yüzüm üşür
gözlerimde kırağı
sesim zemheri
sus Üveyik Kuşu sus
durup durup seslenme on sekiz yaş yontusuna
bu kırk üçüncü adımım
varamam yokuşun sonuna
varamam

onu on beşidir Temmuz’un
Mudanya’da bir hayrat çeşmesidir
elinde bir poşet incir
saçları lüle lüle uzun
bir çocuk boynunu büker ötede
mahzun mu mahzun
verirsin inciri poşetle beraber
çocuk gider
-Didar Üveyik Kuşu
say ki Didar
hain bir sancı suyu bıçaklar
turnalar göç eder uzak iklimlere
dallarım budanır
düşün dar ağacıdır
boynum kırılır yedi yerinden
omuzlarım düşer
bu bir yürek burgacıdır
saçlarım beyazlar üçer beşer

ne zaman dut görsem
ne zaman incir
içimde bir yerler incir
yırtılır
ne merhem kâr eder
ne dikilir

alnımda
affedilmez bir günahın utancı
ömrümün otuzunda
bir Ağustos'un yirmi dokuzunda
takalar tarıyordu denizi
sisli bir sabahtı
bir dumandı aldı bizi
bir şeyler
bir şeyler kavuruyordu genzimizi
suskularımızı konuşuyorduk durmadan
suskularımızı
revaktı durduğumuz yer
revaktı
gözlerimiz avuçlarımıza akacaktı

-düşün Üveyik Kuşu
kurtlara yem olmuş ağaç gövdesi
nasıl kurtarsın baltadan
bir bahar imgesi düşün
ne meyvesi kalmış
nede gölgesi

-ah Üveyik Kuşu
ah kanadı kırık keder
n’olur bana kulak ver
sus artık sus
yüreğim
bir yemine mahpus