Üvey Kardeşler... Şiiri - Ulvi Ziya

Allah; üvey kardeşler vermiş bizlere...
Ayrı yol giderler, gelmezler sözlere...
Tarih boyu, bilinçsiz, çok iş ettiler;
Çıkan isyân, nerdeyse, vardı yüzlere...

Gel kardeş dedikçe kızgın soluyan;
Kudurup zaman zaman göğe uluyan;
Aklı estikçe, yurdu kana bulayan;
Kardeşmidir o bana, yoksa düşman mı; ?
Herkes bir cevap versin, bu sesi duyan...

Uygarlık nedir; başta refah, sulh, sükûn...
Samimi kardeşlik, rûhta sevgi meskûn...
Hep, Kâbil rolü oynar, bu kardeş neden; ? ? ?
Durup durup çıldırır, düşürür zebun...
Kâfirle işbirliği eder bu melûn...

Mazdekin ve Zerdüştün izinden gider...
Allahîn kullarına iftira eder...
Kızıllaşmış dağlarda, kudurmuş halde;
Can kardeşler, acır da, tedavi ol der...