Üvey duygular Şiiri - Yusuf Işık 3

ÜVEY DUYGULAR

bu binaları
bu sokakları
bu şehri ben yarattım
bana benzeyecek elbet
taşı toprağı
sesi soluğu
kara trene
kömür karasından duyguları
katar katar hüznü
bir damlacık da sevdayı
ben yükledim
hiçbir yere ulaşamaz
gizemli düşler de yükledim
ki hep
aynı istasyonda kalsın
dağına taşına
beşikteki bebesinden
beli bükülü dedesine
dokunulmamış
mavilikler de yükledim
okyanuslara ulaşmayan
yerle göğü birleştirdiğimde
tencerelerinde
çakıl taşlar kaynayan
yoksul sofralar yaptım
her yanı
aç insanların
sessiz çığlıklarıyla donanan
kanmadım
bir de kilit vurdum kapılarına
umuda ekmek doğramasınlar diye
üvey duygularımın düşünde
güneşe uyandığımda
kan tere batık
gözyaşlarımda boğulmaktaydım..5.1.2013