Ruhumun senden peydahladığı acıya üveylik yapıyorum sayende!
Kapıma terk ettiğinden beri acını ben büyütüyorum…
Bilirsin, üveyler kendilerinin olmayanını sevmez,
Ama sırf eserindir diye katlanıyorum…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta