Utrecht Şiiri - Sadullah Celik

Kışın şafak atmaz
Karlı dağlar yok burada
Yazın güneş batmaz
Güneş ve nem boğar burada
Vatanın yerini tutmasa da
Yağan yağmuru toprak yutmasa da
Günde dört mevsim değişen havasından
Soğukluğu değişmeyen suyundan
İstifade ettiğimiz şehirdir
Utrecht.

Patates haşlamasını
Her gün yemesek de
İkram edilen yiyeceklere
“Çok lezzetli” demesek de
Çarşılarını bildiğimiz kadar
Dom Kulesi’ni bilmesek de
Ucuzlukları gezdiğimiz kadar
Müzelerini gezmesek de
Kanallarıyla, köprüleriyle
Altyapısı ve binaları sağlam
Dördüncü büyük şehirdir
Utrecht.

İki kültür arasında
Sessizce ezildiğimizi
Yöneltilen sorularla
Nasıl büzüldüğümüzü
Küçük gördüğümüz sorunlarla
Birer birer çözüldüğümüzü
Günlük tuz basılırken gurbet yaramıza
Neden geldiğimizi
Anlatamasak da çocuklarımıza
Gece gibi saran korkularda
Soluklarımızın kiridir
Utrecht.

Çalışsak suç sayılır
Çalışmasak vicdan darılır
Bazen kızarak hasta kalıp
Parasını aldığımız
Bazen sevinerek işyeri açıp
Üzülerek batırdığımız
Koyu arzuların denizidir
Utrecht.

Hüseyin amca bu şehrin
En hoş esnafıdır
Sinirleri kesilmiş bir etin
En güzel tarafıdır
Kaçırınca çayın demini
Sallayıverir yemini
Nice Hüseyin amcalarla
Kuruldu buz üstüne umutlar
Gecede saklı yalanlarla
Bozuldu sıcak yuvalar
Dertlerle örülü ülkenin
Orta yeridir
Utrecht.

Giydiğimiz pantolonun
Arka cepleri
İnse de paçalara
Yürümekte zorlanmıyoruz
Moda cepheli, kulakları örten
Desenli çocuk şapkalarını
Giyerken horlanmıyoruz
Yakışanı giymekten uzak
Düşmüşüz zorlu dağlara
Her köşe gençlere tuzak
Kim gösterir çıkışı, özlü yollara?
Sınırsız tutkular okyanusunda
Çırpınan dalgadır
Utrecht.

Çabuk köşe dönme adında
Nice iplerden tutmuşuz
Gençliğin en güzel çağında
Okumayı, okula gitmeyi unutmuşuz
İlk kuşak büyük ümitlerle
Doktor, mühendis, avukat beklerken
Yeni kuşak hayatı hızlı yaşama derdiyle
Diplomasız her yerde teklerken
Geleceğin sahiplerine ileriyi
Nasıl gösterelim derken?
Fırsatlar rüzgar gibi
Bizi yavaş yavaş terkederken
İlk kuşak, son kuşak
Çatışmasının en bariz örneğidir
Utrecht.