Aynalar kırıldı,
Yüzüm yerlere döküldü
Karanlıktan tren raylarına aktı bedenim
Ruhum para etmedi kafirlerin pazarında
Emanet bir kuldum sadece
Vurulup öldüm sadece
Yalpalıyor bedenim
Gören etimden et gitti sanır
Görmeyen görmesin be
Görmeyen görmesin ulan
Benim için parçalanır
Yine yorgun düştüm
Yine yoruldum düştüm hayatı yaşamaktan
Bir tutam karanlık serpiştirin yüzüme
Hele ateşi tutunda davudi dokunsun özüme
Ara ara görmeyi istiyorum zamanda seni
Bir ütopyaya mihnet eder gibi
Ellerin ellerime susamış
Aslında yaşanmamış hiç, zamanın bize olan açlığı
Ondandır saatimi bu andan öncesine kurdum
Zaman mutluluğumuzu sonsuzluk geçiyor
Zaman sana sadece bir ütopya kadar uzak
Kayıt Tarihi : 23.3.2013 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!