Ütopya Şiiri - Şevki Gönüllü

Hüzün ağacının dibine
Uzandım hissizce
Hafif bir rüzgar esti
Heyecan kalmadı artık

Saatimin tik takları arasında
Kapattım gözlerimi
Sonbaharın bütün soğukluğu
Ürpertti içimi

Hiç kimsenin olmadığı
Bir ova’da dolaşmak
Hiçbir garip bakışın seni izlemediği
Ne düşünüyorsan söylediğin
Ne hissediyorsan çizebildiğin
Her şeyi tekrar
Tek başına
Kurgulayabildiğin..

Hep olmasını istediğin
Ve hiç olamayacak olan..
Bir rüyadan fazlası bu istediğimiz

Ütopya ormanında kayboluşumuz..