Ütopya Şiiri - Sibel Aydın

Bir gün gelsen apansız.
Bir gün gelsen…
Gözlerinde yıldızlar,
Ellerinde güneş,
“ Hiç görmedim ” desen
“ Hiç görmedim güneşten donan ellerini ”
Bir senin ellerin çözse
Buzlarını ellerimin.
Bir gün gelsen…
Sende görsem gece gündüz yan yana.
Bir elinde Güneş, bir elinde Ay.
“ Al ” desen Ay’a
“ Al şu Güneş’i tut birazdan alırım.”
Bir senin gözlerin çözse
Düğümünü kalbimin.
Bir gün gelsen amansız
Ve ben yüreğinin atışını duysam
Sesinden önce.
Bir elinde bahar, bir elinde kış.
Sonbaharı hiç uğratmasan
Yanımıza yöremize.
Baharda sevsen beni Kibele gibi.
Kışında üşüdükçe yazına sarılsam,
Yazında yandıkça kışına...
Bir senin baharın açtırsa çiçeklerimi.
Bir gün gelsen aniden
Kalbim çıkacak sansam yerinden.
Sormasan adımı,
Adını hiç bilmesem.
Ve hiç olsa tüm kötü şeyler.
Hiç bilmesen parayı,
Hiç bilmemsen şeytanı,
Hiç bilmesen yalanı.
Hiç kimsenin söylemediğini söylesen.
Hiç kimsenin sevmediğince sevsen beni.
Vazgeçmesen…
Derdine derman ben,
Umuduma çare sen olsan.
Bir senin ipin çıkarsa
Beni körkuyulardan.
Bir benim yağmurum söndürse ateşini.
Bir gün gelsen...
Gözlerin hasret dolu olmadığınca.
Ve hiç şikâyetçi olmasan
Sevdanın açısından.
Bir gün gelsen…
Tüm Samanyolu peşinde,
Ve bir sana mecbur ben olsam
Bir bana mecbur sen…