Kimse yok. Belki de sorun budur. Kimsenin olmayışı.
Kendinden başka, ve yalnızlığın bir halta yaramayışı.
Kimse yok. Cümlelerden ve yırtılmaya müsait defterlerden başka.
Oysa kalp her zaman namüsaittir mutluluğa.
Bilhassa, bir başkası bulamadı bizi ondan sonra.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta