Ütopya Şiiri - Asim Yavuz

Ütopya
Anlamak zor, hüzün akıyor bakışlarından bu gün
Ellerin bende ama, yüreğin asılmış kutuplara
Hani, yok bir ömre bedel gülüşün
Sofra kurmuş, mum yakmış gibisin yıldızlara.

Bir zamanlar hüznü yaşarken bile gülerdik
Gülmekti şiarımız sanki kahpe dünyanın düzenine
Suyla akar,toprakla yoğrulur, çileyle sevinirdik
Buzdan güzelliklerin sahte serzenişine.

Buğulu camlara çizdiğin resimler mi canlanmış
Yoksa bu son perde dramı mı aldanışların
Yine gül, boş ver, duyma dünyanın direği parçalanmış
Bitti denildiği an yenisi başlar yalanların.

Gel bu gün istersen unutalım hüznü bir tanem
Kürek çekelim mavinin sarhoş eden güzelliğine
Sen tuvalinle konuşurken, ben mısralarımı döksem
Mehtabın saçlarımızı okşayan dilsizliğine.

Zaman erisin düşlerimizin engin mesafesinde
Hani, tan vakti yıldızlar yuvasında erir ya
Dünü yaldızlayalım onur çerçevesinde
Sabah güneşle doğsun bağrımızdan ütopya.

Asim Yavuz