Ütopya Şiiri - Deniz Ercani

Gönül isterdi ki bir ütopyada
Ateş kesilsin silahlar atılsın
Savaş değil barış olsun dünyada
Mermiler yerine çiçek satılsın

Bazen dertleri toprak bazen para
Hiçbiri değer mi cana kıymaya
Kötü bir iz bırakmayın dünyaya
Ne var kardeşler gibi yaşanılsın

Büyükler hakkın' yemesin ufağın
Üretimi dursun topun tüfeğin
Günahı ne beşikteki uşağın
Niye ana babasız bırakılsın

Silah satan demokrasi taşıyor
Haddi değilken çölleri aşıyor
Kimse demez burada ne yapıyor
Herkes kendi toprağına çekilsin

Bunca savaş olmuş kâr eden yoktur
Ama bu yollarda can veren çoktur
Bunlara da bir yazık diyen yoktur
Dilerim kalplere sevgi ekilsin

Silah yerine ilaç üretilsin
Kaynaklar herkese eş dağıtılsın
Dünyada herkesler haddini bilsin
Tüm insanlara bir gözle bakılsın

Ercanim bu dünya herkese geniş
Birlikte dostane gitsin yaşayış
İnsanlık olsun yegane arayış
Kalplere sevgi heykeli dikilsin