Ütopya Şiiri - Selahattin Koca

Seni uzaktan izliyorum, içimde bir huşu;
Gülüşün bir medeniyetin yeniden doğuşu.
Yanaklarına düşen gamzeler,
Sana bir hediye, Tanrı’nın son dokunuşu.

Gözlerime kazınmış suretin, cismin;
Aşk denen şarabı tek yudumda içtim.
Kalp atışımın ritmi değişti,
Anladım mutluluk böyle bir hismiş.

Nasıl saklanacaksın, nazlı yârim?
Seni bulmak zor değil hani.
Kör olacağımı bilsem bakarım;
Bu ışıltının başka yok emsali.

Olacağı varsa kaçamazsın,
Yazılmış olanı bozamazsın.
Aşkın karşısında çabam arsız;
Düşünceler derin, içinde şahsın.

Bir dedektif gibi peşindeyim,
Parçaları birleştiriyorum büküp, eğip.
Bir adım arkandayım, belirteyim;
Aslında ikimiz kaderin elindeyiz.

Ne yaparsan yap benden uzaklaşamazsın;
Sensin hayattaki en büyük şansım.
Güneş dünyaya yüzünden yansır;
İnanmayan bir de benim gözümden baksın.

Bütün güzellikler elinin altında,
Beni de nasiplendir payından.
Bir cümle duymak istiyorum ağzından,
Mutlu sona ulaştıracak masalımda.

Söyle; dilinden ırmak olup aksın,
Can gelsin bedene, böyle çok tatsız.
Gel, gir gönlüme; bahar kapımı çalsın,
Taşlaşmış ruhumda aşk tomurcuklansın.

Seni uzaktan sevmek de güzel bir nebze;
Varlığını hissetmek yürekte, şevkle.
Nereye kadar böyle gider bilmem,
Korkmuyorum, açılacağım bu denize.

Göz dağı veririm cesaretimle övünüp;
Dalgalar durulup çarşafa bürünür.
Beni bu deliliğe sürükleyen ödülü,
Kazanıp sonlandıracağım bölümü.