Ütopya Şiiri - Yılmaz Sarı

Sana mecbur senden öte
Kırılmış cam gibi özgürlük
Hayalin dört duvar içinde.
Yankıma çarpmış bakışın.
Sesinin tınısı
Mi bemol arzu, piyanodan
Sonsuzluğa ünlenen.
Hangi akşam ölürüm,
Hangi vakit ağrır yüreğin,
Ben uyurken sonsuza
Sen uyanırken yokluğa.
Ben düşte yorgun
Sefalara geceleyen
Kokuyum yastığında.
Bozmaya çağır beni
En pembe düşlerini.
Seni çaylarda içtim
Yarım şeker,
Beş hüp
Tadına vara vara.
Gül dedim sana
Kış vakti,
Sesini ayrılıklara soldurma.
Günaşırı doğan güneş
Hangi yorgunluğa ışıldar mızrakların?
Sen doğarken
Bir andante solar
Sicilya koylarında.
Son nefese bir kurşun
Sıkılır
Meksika’da.
Kuşların cıvıltıları
Ninnilerken bebeleri,
Feryat figan
Köpek havlamalarıyla
Dalarlar mahrem uykulara.
Bir sokak,
Fahişenin suratında
Patlar
mr. waşington'un
Etli silueti.
Yaşamak ve yaşamdan
Zevk almak adına.
Sana mecbur senden öte
Açmış hanımeli gözlerin
İmge denizimin koylarında.
Sana mecbur senden öte
Hüznün yok hiçbir kadında,
Kokunda.
Sana mecbur senden öte
Yalnız,
Ama seninle göçeceğim
Bu illet mezarlıktan.
Sana mecbur senden öte
Önce öleceğim
Düşlerimden.
Ve bırakıp gökyüzüne
İklimine sağanak
Aşk yağacağım.
Ter olup akarken
Günah ve yaşam.
Ter olup akarken
Yeniden doğacağım senden.
Sana mecbur senden öte
Bir gece sen uyurken
Geceye kurban yıldız gibi
Kayacağım gözlerinden.

Yılmaz SARI