Ütopya Şiiri - Nazif Ünsal

Mısralarında seni çağriştirmayan her şiir eksik,
Sıtarasız, anlamsız, sevgi ve aşktan yoksun.
Şiirleri şiir yapan olmazsa olmaz imgelerdensin.
Şiirlerin limanında, martıların çığlığında muştusun.

Seni hatırlatmayan her güzel ve güzellik eksik,
Şiirleri ve şehirleri sığlaştıran sensiz güzellik,
Güzel tamamlamak için güzelliğini seni bekler,
Nerdesin, sen yoksun herşey çirkinlikteler.

Sen gittin ardından birer birer gitti güzellikleri;
Kehkeşan cümbüşlerin lalelerin taç yaprakları,
Müzip tebessümlerin ve aşkın tan yeri bakışları.
Kemetlendi kalbime hayalin, aklımda siluetleri.

Farklıydı ipini çektiğim pazartesi sabahlarımız,
İlk ve son kez görürcesine aşkın betimlemesini,
Tekrar yenilenirdi sen, ben, sokaklar ve aşkımız,
Düşünürdüm seni ve bir sonraki asil pazartesini.

Bilirim, güz mevsimlerinde şehrinizin o halini,
Bebek, sen ve elma kokusu karışırdı havasına,
Asla benzemezdi başka şehirlerin hazanlarına.
Şehrin, bebekler, yarin ve hazan bekliyorlar seni.

Müzmin bedbaht yokluğunda, şehriniz köhnede
Doğrusu bir benzeri değil mi geldiğim o yerde.
Gittiğim her yere benle geliyormuş karamsarlığım,
Sensiz iyimserlik "ütopya", şehrinizde öğrendiğim.

Yazdırdıkları