Ütopik Sevgili Şiiri - Bilal Bütün

Ütopik bir sevda idi aramızdaki
Ne sen beni gördün,ne ben seni
Ama en tanıdığımdın
En sevdigim

En çok soguk kış geceleri gelirdin
Eldivensiz ellerimi nefesimle ısıtırken
Onları tutup oksamanı isterdim
Etrafımda,sokak lambasının ışığında
Yön degistiren gölgemden baskasını göremeyince de
Hayallerime küserdim.

Ütopik bir sevda idi aramızdaki
Yasanmıslardan daha çok yasanmış
Ruyalarımı degil,hayallerimi doldururdun
Günümüzdeki sevgililer gibi de degildin
Aksam baslayıp,sabah bitmiyordu aşkın
Bir beklentinde yoktu.
Divan şairlerinin tarif ettiği
Sevgililere de benzemiyordun hiç
Ne agzin MİM
Ne zülfün CİM
Ne de kasların NUN du
Ama gözlerin,selvi agaçlarının yıkandığı
Bir göl kadar durgundu! ......

Bazan umman içinde bir katre
Bazan bir katrede ummandık.......

Ütopik bir sevda idi aramızdaki
Mesafelerin olmadığı
Istedigimde yakın,istemedigimde uzaktın
Aslında,sana hiç ulasamayacagımı biliyordum
Muhayyelemin bana kurdugu bir tuzaktın.
Bazan alıp Samanyolu na götürürdün
Yıldızları dolasırdık tek tek
Bazan günes sıcaklığında bakıp,yakardın
Bazan kara delikte kaybolup giderdim
Elimden tutmanı beklerdim,gülümseyerek.

Ütopik bir sevda idi aramizdaki
Med-cezirleri yasatırdın zaman zaman
Günes kah dogmayı,kah batmayı unuturdu
Eski Türk filimlerindeki gibi
Agaçlı yolda kosardık...
Cisimsiz bedenlerimizi
Esmeyen rüzgar savururdu....
Sıcak mıydın,soguk muydun bilemiyorum
Ancak varlığını var saymak
Inan ki,gerçeginden çok daha güzeldi! ....
ÜTOPIK BIR SEVDA IDI ARAMIZDA KI! ! ! !

Bilal Bütün