Ütopik Düşünceler Şiiri - Üzeyir Bayram

Bu şehre bembeyaz bir kar yağmalı şimdi,
Yepyeni bir sayfanın başlangıcı misali..
Ve soba dumanı kokmalı heryer,
Gelmemeli burnuma geçmişin kokusu..
Bu şehre kar yağmalı o yüzden, sobalar yanmalı
Sönsün diye yürekteki alevler, sobalar yanmalı..
Anam, babam mesala, uyanmalı bir gece yarısı da
Oğluna bembeyaz bir kar yağdığını söylemeli..
Sevdiğim değil; sevdiklerim olmalı benim,
Bir sevdiğim öldüğünde ve o beni maziye,
Ben onu kalbimin en karanlık bölgesine gömdüğümde
Sevdiklerim olmalı yanımda, son bir dua için..
Ama önce;

Bu şehre bembeyaz bir kar yağmalı şimdi..
Avuçlarımın içerisindeki ruj lekesi mesela,
Sırf o silinsin diye buz gibi bir fırtına esmeli
Öyle bir esmeli ki hem de, o leke ve ellerim
Soğuktan donup da mosmor kesilmeli..
Yanmalı bu şehrin evlerindeki tüm sobalar
Ve gerçekleşmeli zihnimdeki bu ütopyalar
Duman duman olmalı Erzurum'un mahalleleri
Ve ayırt edememeli masum gözlerimiz,
Yanımızdan geçmekte olan kahpeleri..
Sırf duman duman olsun diye gökyüzü
Evet, yanmalı, alev alev yanmalı eski sobalar..!
Alev alev yanmalı, alev alev yanmalı sobalar..!
Gerçekleşsin diye zihnimdeki tüm ütopyalar
Yanmalı sahtekarlığa iten, o zavallı hayalar..!
Belden aşağı sadece, sadece olmalı ayaklar
Ve bembeyaz bir karın altında,
Ve sobasının gürül gürül yanmakta olduğu
Bir bodrum, bir teras, bir çatı katında,
Ve duman altında,
Ve burunda sadece bir duman kokusuyla
Koşmalı o ayaklar.. Karı gıcır gıcır edip koşmalı
İstasyonu, Yenişehiri ve hatta Palandökeni aşmalı..!

Bu şehre bembeyaz bir kar yağsa şimdi
Ve donsa avuçlarımdaki, sakallarımdaki ruj izi
Ve ben her ne kadar inandırsam da buna sizi;
Ütopya işte..
Bu imkansız hayaller, kandıramayacak bizi,
Çünkü; kış mevsiminin de vardır elbet,
Geçmişte bıraktığı, derin bir izi...