Ütopik Düler ve Hayaller

Ütopik Düşler ve Hayallerimdeyim şimdi
Kapının Her gıcırtısın da Yerimden irkiliyor
Çayımı bekletiyorum.
Yarım yamalak Rüya ile uyurken, Soluma (!) doğru düşüp ölüyorum.
Cenazemin bekleyişi bile sanki sana dair
Sırf yok oluşunun adiliğine selalar okunmuyor
Kokmuyor leşim...
Kabul etmiyor Toprak
Ve Allah Anarşistlik yapıyor Yanına almıyordu.
Dostlar kefenimi açıp yüzüme bile bakmıyor
Kimse gençti bile demiyor
Yemeğim bile verilmiyor.
Yanı başım da sonses müzikler dinleniyor,
Zaten,Halayları zılgıtlarına karışmıştı çoktan genç kadınların.

Herkes kahkahalara bürünmüş...
Olabildiğince aldırış etmiyordum
Ama ben Ütopik hayal ve Düşlerimdeyim
Kimse kabul etmese de Ben Yaşamıyordum...
Sensizlik Yaşamın felsefesini bozan
Birer deyimler sözlüğüydü.
Sensizlik Doğan bir çocuğa bilmeden verildiği bir inanç
Ve ateistin Allah korkusunu yaşayacağı acıydı.
Varsın Allah anarşist
Selalarım okunmasın...
Ben biliyorum...
Ölüydüm...