Ütopik bir manzara. Şiiri - Tuncay Aytaç

Nereden eseceği belli olmayan rüzgâr.
Kanıksanmaya yüz tutan iğrençlik.
Gün artığı bir yansıma bulut kümesinde.
Karanlık çöktükçe belirginleşen.
Kurdeşen döktüren sıkıntılı girdap.

Uzaktan uzağa, göz süzmelerle olusturulan
Kutsal aşk sendromunun krize evrilmesi.
Kırık pencere ardından sokağı gözleyen,
Evde kalmışlığın duvardaki gölgeleri.

Yüze vurulan gerçeğin kan hıraş kırmızıya
Dönüşüm halinde kalp ritmindeki sapmalar.
Gözlerin menziline sığınan kocaman gökyüzünde kendini unufak yapan yıldızlar.

Gecenin öteki yüzünde, suyuna hasret
Kuru dere yatağının başını kuma gömme
Ritüelindeki bulutları kutsayıp,
yağmur dilenme seansı.

Güz küsmelerine bürünen börtü böceğin
Panikle toprağa sığınma, varsıllığa direnişteki,
Yoksunluk perdesinin ardına gızlenip,
Kendine acıma modunda
haykıran ağustos böceği.

İşine odaklanmış karıncanın
Kışa hazırlanma işgüzarlığındaki
Ritmik düzende, ağırlığının iki katını
Omuzlayıp yuvaya götürme seramonisi.

Gece katliamlarında,
gündüze evrilen vahşetin
Çocukların gözlerindeki korku ifadesi.
İftira deyip, gerceği gözbağıyla bağlayıp,
Hayallere evirmeyi başaran
sakala bürünmüş şaklaban tayfasındaki
Menfaate alışmış şeytani yüzlerdeki gülüseme.
Tuncay Aytaç