I.
Gecenin meleği ayla dertleşsem
Aşkımı ayın ışığıyla birleştirsem
Aşkımı aya anlatsam
Desem ki;
Geldi gönlümün kar beyazı
Yolumu aydınlatan ışık kadar parlak,
Kabuslarım kadar yalnız,
Benliğimin hapsolduğu zindan kadar soğuk,
Sigaramın külü kadar da kirlisin.
Yol aldık girmek içün kabrîne ayyaş kalbimin
Gölgeler arkamda cânânım içün toplandılar
Celladım olmak içün hançerlemişler, öldiler
Kehribar gözlüm ağıt yakmış, işitmiş tüm cihân
Sabahın ilk ışıkları
Martıların çirkin sesleri
Kulağımı parçalıyor sanki
Dün gece seninle kurduğum düşler
Üstüme çöktü, karabasan oldu sanki
Nefesimi kesiyor gibi
Çok utanıyorum kendimden
O kadar çok utanıyorum ki
Aşık olduğum kimse yok
Halbuki sevdiğim kişi yok
Ben neden sarhoş oldum ?
Halbuki aşık olduğum zaman içerdim bilirsiniz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!