öylesine kuru, öylesine susuzduki inan....
ağlamayı unutacak olan gözpınarlarım
başımı da öne eğdim emin ol!
sen mezarını kazarken UTKU'nun
başını gururla okşadım
büyümüş de yüzümü ağartmışçasına
soğuk bedenine dokundum onlarca kez
ilk banyosunu birlikte yapıyor gibi
içimde kalan son şefkat ümitle sardım
küçücük bedenini, yumuş parmaklarını, pipisini
yetmedi biliyormusun?
açık kaldı gözleri
...ve sanki konuştu bir an benimle
anneme kızma babam dedi..
oda küçücük
bilmeden etti..kıyamazdıki zaten
beni öldürdü ama o katil değil
ben annemi çok seviyorummmm
annemmm...
annemmmm.....
canım annem.....
sen de büyü ne olur
kardeşim olsun bir tane...
onun da adı UTKU olsun
Kayıt Tarihi : 12.12.2004 14:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Kaptanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/12/utku-bebek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!