Utansın Şiiri - Abdurrahman Yıldız

Kainatı yoktan, var etti Halık
Yarattı içinde, binlerce mahluk
Rasul ile geldi, şerefli kulluk
İnançta nasipsiz, kalbler utansın

Habibinin yaşı, kırka varınca
Hıra vüslat için, mekan olunca
Cibril ile mekan, nurla dolunca
O nuru görmeyen, gözler utansın

İlk emir OKU, verildi risalet
Tebliğe başladı, müthiş belağet
Temiz kalblilere, etti sirayet
O sese kapalı, kulak utansın

Azılı Ebu Cehl, küfrün mimarı
Ebu Leheb karısı, odun himarı
Darunnedvede, aldılar kararı
Karar, ölüm diyen, diller utansın

Ebubekir, Ömer, osman’la Ali
Şehidlik onların, hep ideali
İçtiler şerbeti, kevser misali
O kılıcı çeken, eller utansın

Allah (c.c.) birdir dedi, Bilal’i Habeş
Zülmünü başlattı, o zalim kalleş
Göysünde taşlardan, yakmıştı ateş
Ona tekme atan ayak utansın.

Abdurrahman Yıldız