Utansın Şiiri - Aşık Korhani

Buluşalım İbrahim’i dinlerde.
Diyerek fetvayı veren utansın.
Gazze’de bebeler yatır sinlerde.
Mümin kanlarını deren utansın.

Yakup’un zülbün den gelenlere bak.
İsraili lanet etti güzel Hak.
Ey Yahudi olacaksın sen ilhak.
Bebe bedenini vuran utansın.

Ekber’i denilen bilge atandan.
İbret almadın mı İbrahim Nuh’tan.
İnsanım diyerek döküyorsun kan.
Kendi geçmişini yeren utansın.

Tur dağında zulmettiniz Musa'ya.
Tanrı deyip tabındınız buzaya.
Ağaç dalı deyip kutsal asaya.
Musa’yı yerlere seren utansın.

Hiç Zalim değildi Yakup’un soyu.
Yusuf’’a nur oldu mübarek kuyu.
Tek insandı Yusuf hem de en toyu.
Mazlumun kanına giren utansın.

Aç Kur’an-ı oku ne der bâkara.
Gündüzün gecenden bin defa kara.
İblis Yahudiler çıkmış pazara.
Dost sanıp da değer veren utansın.

Ana’yım diyene sıkılmaz kurşun.
Beşeri alemde son kuduruşun.
Mert gibi görünür kancık duruşun.
Yahudi’yle dostluk kuran utansın.

Hayvanın tanrısı hayvandan olur.
Gün gelir Rahman’dan belasın bulur.
Döktüğünüz kanda dünya boğulur.
Seni kınamadan duran utansın.

Ey Kahpe Yahudi insansan düşün.
Böyle vahşet ile nere gidişin.
Namertlik soysuzluk her daim işin.
Dost deyip kapına varan utansın.

Nerde bizim soykırımcı aydınlar.
Gene telaviv’den rüşvet aldılar.
Gazze vahşetine susa kaldılar.
Menfaat çarkını saran utansın.

ABD arkanda meydan okursun.
Adolf’a geçmezdi nedense forsun
Beşeri alemde torlusun torsun.
Pislik Çukurunu yaran utansın.

KORHANİ dayanmaz yürek vahşete.
Kargalar Gazze de düştü dehşete.
Dünya dur demeli kötü gidişe
Müslüman soyunu kıran utansın.