Utansın Şiiri - Cevat Varlı

Sitemkar bakmayın erenler bana
Beni bu çöllere salan utansın
Şimdi demir aldım ebetten yana
Bundan böyle geri kalan utansın

Tıkalı kulağım duymaz vahını
Herkes çeksin kendinin günahını
Göz göre göre de mazlum ahını
Hiç umursamayıp alan utansın

Varsay ki bilmecedir benim dünyam
Hep sarpa çıkıyor hayalim hülyam
Kime ne bu kabus sırf kendi rüyam
Gerçek karşısında yalan utansın

Kimi süzüp durdum kötü göz ile
Hangi kalbi vurdum ağır söz ile
Kime çattım söyle kırık saz ile
Yari dolduranla dolan utansın

Kurtardım görünüp çirkefe atan
Onunla birlikte kendi de batan
Ufkuma dert ekip yan gelip yatan
Güneş tanımadan solan utansın

Sevgiden bir ümran kuralım dedik
Bütün hıncımızı kıralım dedik
Bir büyük huzurda duralım dedik
Bizi kaşanede bulan utansın

Albümler silinip yandıktan sonra
Anıları buruk andıktan sonra
Bu fani aleme kandıktan sonra
Kar yağmış saçını yolan utansın

O sonsuz hayatı özlemek varken
Sultanın yolunu gözlemek varken
Kendimden kendimi gizlemek varken
Gaflet denizine dalan utansın

Şahıma yabancı görünüyorsam
Her gün siyahlara bürünüyorsam
Uçmam gerekirken sürünüyorsam
Koynumda beslenen yılan utansın

Biz neyse de hele ozan perişan
Aslında şiiri yazan perişan
Rüzgari geç diyor düzen perişan
Bir çift göz iki yüz olan utansın

03,08,1999
Of